Weerstand tegen de werkvorm, de werkvorm wordt saai en voorspelbaar, wat doe je nu als mensen de werkvorm al kennen? Dit soort vragen en opmerkingen getuigen volgens mij van een nuttigheidsprobleem. Teveel aandacht voor de werkvorm en te weinig voor wat interessant, belangrijk, nuttig is.

Werkvormen

Werkvormen zijn m.i. nooit een doel op zich, maar zouden ondersteunend moeten zijn aan de inhoud. Ze zouden de aandacht niet moeten afleiden van de inhoud, dus de inhoud niet in de weg moeten staan. Als iemand weerstand heeft tegen de gebruikte werkvorm is diens aandacht niet bij interessante of belangrijke inhoud. Werkvormen kunnen worden ervaren als doel op zich, wanneer ze bijvoorbeeld te ingewikkeld zijn. Wanneer je geen goede uitleg kan geven hoe de werkvorm ten dienste staat aan de inhoud kun je beter een andere werkvorm kiezen die de inhoud niet in de weg staat.

Interessant en belangrijk

De inhoud van een gesprek is goed wanneer die interessant of belangrijk (waardevol, nuttig) wordt gevonden door de gesprekspartners. Wanneer de aandacht naar dergelijke inhoud gaat is men gefocust in gesprek, de werkvorm verdwijnt naar de achtergrond. Wanneer een deelnemer of een gesprekspartner weerstand uit tegen de werkvorm die je gebruikt zou dit heel goed een indicatie kunnen zijn dat degene de inhoud van wat jullie aan het doen zijn niet interessant of belangrijk vindt. Het interessanter maken van de inhoud en/of het belang uitleggen ervan is dan waarschijnlijk een veelbelovende interventie.

Beoordelende mindset

Weerstand tegen een werkvorm is een teken van een beoordelende mindset bij de deelnemer of gesprekspartner. De persoon is bijvoorbeeld aan het beoordelen wat hij van jou als coach, trainer, procesbegeleider, leidinggevende et cetera vindt. Of wat hij van de inhoud van je training, sessie, gesprek et cetera vindt. Een beoordelende mindset gaat gepaard met gedachten zoals ‘ben ik het hier mee eens of oneens’ en ‘vind ik deze professional goed of niet goed’ of ‘ik wil dit gesprek of training eigenlijk niet’. Opnieuw: het interessanter maken van de inhoud en/of het belang uitleggen ervan is dan waarschijnlijk een veelbelovende interventie. Maar een net zo effectieve interventie kan zijn om de interactie te stoppen, wellicht is het helemaal niet nuttig om door te gaan.

Frequentie

Hoe interessant en belangrijk een onderwerp ook is, als je met een te hoge frequentie erover praat kan dit ook als saai en voorspelbaar worden ervaren. Het verlagen van de frequentie van het overleg, het gesprek, de sessies, de training et cetera kan dan een veelbelovende interventie zijn. Focussen op bereikte en verder te bereiken progressie bijvoorbeeld, moet zo getimed worden dat je wel tijd hebt gehad verdere progressie te boeken.

Weerstand tegen de werkvorm

Je kunt weerstand tegen de werkvorm voorkomen door transparant te zijn over de rationale om voor deze werkvorm te kiezen en door dus vooraf goed na te denken of de betreffende werkvorm ondersteunend is aan de inhoud. Wanneer je in een gesprek mandaat vraagt om met een bepaalde werkvorm aan de slag te gaan, en je gesprekspartner maakt bezwaar, wees dan bereid de werkvorm los te laten. Je hebt bijvoorbeeld de cirkeltechniek niet perse nodig om te kunnen praten over bereikte en verder te bereiken progressie. Ook kun je weerstand tegen de werkvorm onderzoeken: is de inhoud interessant en belangrijk genoeg, is de frequentie kloppend, is er sprake van een perceptie van nut, is er sprake van een als verplicht ervaren bijeenkomst, is er een beoordelende mindset opgeroepen of aanwezig, is het nuttig om door te gaan?