Stop met zeggen dat de student ‘hier thuis hoort’, zegt Gregory Walton. Een verrassende uitspraak omdat juist hij expert is op het gebied van belonging-interventies. Dat zijn interventies die erop gericht zijn om bij studenten de perceptie te stimuleren dat ze, ondanks dat ze een buitenbeentje zijn, toch op de goede plek zitten. Vrouwen in technische studies omgeven door mannen of mensen met een donkere huidskleur op een universiteit omgeven door mensen met een lichte huidskleur. Wanneer je een buitenbeentje bent kun je je snel gaan afvragen of je wel op de juiste plek bent, of je er wel hoort.

Je hoort hier thuis

Walton wijst erop dat tegen studenten zeggen ‘je hoort hier thuis’ voorbij gaat aan hun terechte twijfels en zorgen of dat wel echt het geval is. De stof is bijvoorbeeld opeens veel moeilijker dan ze gewend waren, en ze twijfelen of ze het niveau van de studie wel aankunnen. Ze worden geconfronteerd met negatieve stereotypering en krijgen zo de informatie dat ze tot een risicogroep behoren en het apart is dat ze zijn waar ze zijn. De boodschap ‘je hoort hier thuis’ klinkt dan ook meer als een poging ze te overtuigen en legt de verantwoordelijkheid voor gevoelens van twijfel bij de student zelf; wij zeggen dat je hier thuis hoort dus als je je nu nog niet thuis voelt ligt dat aan jou. Ik heb ook een associatie met het reactance effect.

Thuis horen is een proces

Ergens thuis gaan horen is een proces, legt Walton uit. Transities zijn moeilijk, het kost tijd om je ergens thuis te gaan voelen. Daarom is het belangrijk om in gesprek te komen en te blijven met studenten. Twijfels over of je ergens wel thuis hoort zijn normaal en het gesprek zou moeten gaan over hoe studenten en docenten er samen voor kunnen zorgen dat iedereen zich thuis kan gaan voelen.

Prijs progressie

In plaats van persoonsgerichte feedback te geven, waarmee een statische mindset cultuur wordt gecreëerd, pleit Walter ervoor om een groeimindsetcultuur te stimuleren. Onderwijs is een plek om te leren en te groeien, niet om aan te tonen hoe slim of goed je wel niet bent (ondanks dat je een vrouw/donkere persoon etc bent). Prijs studenten om de progressie die ze maken en geef ze kritische feedback vanuit hoge verwachtingen. ‘Ik geef je deze feedback omdat ik hoge standaards heb en ik denk dat je die kunt gaan bereiken’.

Bedriegerssyndroom

Het bedriegerssyndroom komt sowieso voor onder academici, maar vrouwen en jonge academici hebben er meer last van dan andere groepen academici. Hoe sterker een vakgebied de nadruk legt op ruw talent en intellectuele briljantie, hoe sterker vrouwen (vooral vrouwen uit minderheidsgroepen) en jonge academici zich een bedrieger voelden en de ervaring hadden dat ze niet thuis hoorden in de academische omgeving. In groeimindsetculturen kan iedereen, ongeacht geslacht of etniciteit, zich thuis voelen en competent voelen. Zo vormt een groeimindsetcultuur een buffer tegen het bedriegerssyndroom.