Brede grijns na lastig gesprek. Dat had een schoonmaker die ik vandaag even sprak. Hij liep met een glimlach op zijn gezicht. En dat terwijl zijn collega hem net op een verwijtende toon had toegesproken. Ik zag hem grinniken en vroeg hem naar zijn binnenpretje. Hij vertelde het me graag.

Het verwijt

Vandaag gaf ik een incompany training in een organisatie en in de ochtend liepen er schoonmakers in de gang. De ene schoonmaker was aan het zuigen. Mijn groep was gestart met een gesprekje in duo’s over de bereikte progressie van de afgelopen weken en de gewenste progressie voor de komende weken. De deur van mijn trainingsruimte stond open terwijl ik hen de uitleg had gegeven voor deze startoefening. De deelnemers in mijn groep verspreidden zich en ik liep de gang even op. Daar zag ik dat een tweede schoonmaker gestart was met zuigen in een ander deel van de gang. De eerste schoonmaker deed met een geërgerd gezicht zijn stofzuiger uit en kwam op de tweede schoonmaker afgelopen. Hij zei: ‘Waarom ben jij nou aan het zuigen?! Je ziet toch dat ik aan het zuigen ben! Waarom ga jij dan ook zuigen! Dat doe je nou altijd!’

De reactie

De tweede schoonmaker deed zijn stofzuiger uit en keek aandachtig naar zijn collega. Hij luisterde rustig en vroeg toen: ‘Waarom ik ben gaan stofzuigen?’ Zijn collega herhaalde de verwijten die hij eerder had gemaakt, en de tweede schoonmaker luisterde nogmaals naar de boze vragen en verwijten. Daarna zei hij: ‘Nou, ik ben gaan stofzuigen om mee te helpen, zo zuig ik je tegemoet. Is dat niet de bedoeling, vind je dat een probleem?’

Het effect

De eerste schoonmaker kalmeerde. Hij zei: ‘Oh om mij tegemoet te stofzuigen, oh eh… nee nee er is geen probleem…’ Hij sputterde nog wat onsamenhangende zinnen en ging toen over op het overleggen over de verdere werkzaamheden. De tweede schoonmaker luisterde en stemde in met de verdere acties. De eerste schoonmaker ging weer aan het werk, en kwam al snel nog even terug gelopen en zei: ‘Ik ben niet boos of zo hoor, het is prima dat je me tegemoet komt zuigen…’ De tweede schoonmaker knikte vriendelijk en ging door met zijn werk.

Binnenpretje

Mijn training ging starten, dus ik ging mijn zaal weer in. De reactie van de tweede schoonmaker sprak me erg aan en ik vond het een mooi voorbeeld van progressiegericht omgaan met aanvallende feedback. Toen ik een tijdje later weer de gang opliep zag ik dat de tweede schoonmaker met een grijns op zijn gezicht aan het werk was. De eerste schoonmaker was naar een ander gebouw gegaan. Ik glimlachte naar de schoonmaker en vroeg: ‘Binnenpretje?’

Oren open

En die vraag was voor de schoonmaker aanleiding om mij iets grappigs te vertellen. Hij vertelde me dat hij aan het schoonmaken was, dat de deur van mijn zaal open had gestaan en dat hij had meegeluisterd naar wat ik uitlegde aan de groep. Hij vertelde me dat hij geen communicator was, maar dat hij wel heel graag wilde leren en dus zijn oren had gespitst. Toen zijn collega zo boos op hem was af komen lopen had hij gedacht: ‘Rustig blijven, luisteren en doorvragen en je eigen goede bedoelingen duidelijk maken!’ En dat had hij gedaan.

Tevreden

Zijn brede grijns had ermee te maken dat hij erg blij was dat de situatie met zijn collega zo goed was afgelopen. Hij was trots op zichzelf dat het hem was gelukt om de dingen die hij me had horen uitleggen direct in de praktijk te brengen. ‘Ik ben geen communicator’, zei hij: ‘maar de rustige toon die ik in jullie training hoorde hielp me om zelf ook rustig te reageren’.

Brede grijns na lastig gesprek

Wat een inspirerende manier van leren vond ik dit! Terwijl je aan het schoonmaken bent je oren wijd open houden omdat je ook wilt leren van wat er in de trainingszaal wordt behandeld. En het dan direct toepassen in je eigen lastige gesprekssituatie. Zo kun je lastige gesprekken met een inwendige glimlach voeren. En in dit geval met een brede grijns achteraf 🙂