Leren we echt wel zoveel onbewust?

contextual cueingEr zijn op basis van onderzoeken naar impliciet leren (dus je leert iets zonder dat je bewustzijn daar aan te pas komt) en impliciete verwerking van informatie, conclusies getrokken ten aanzien van de mate waarin mensen onbewust kunnen leren en onbewust informatie kunnen verwerken. Daarnaast is er de laatste jaren een groeiende bezorgdheid omtrent het hoge aantal onbetrouwbare onderzoeksresultaten in psychologische onderzoeken, in de zin van “false positives”. Dat wil zeggen dat er studies zijn die ten onrechte hebben geconcludeerd dat er een positief resultaat is van een psychologische interventie.
Er is echter weinig aandacht geweest voor zogenaamde ‘false negatives’, dat wil zeggen dat een studie ten onrechte concludeert dat er geen significant resultaat is van een psychologische interventie en dat de zogenoemde nulhypothese moet worden geaccepteerd. Dat is met name relevant voor onderzoeksresultaten van studies naar onbewust leren. Dat zijn studies die bewijs zoeken voor onverwacht goede prestaties. Dus prestaties die boven het niveau liggen dat je zou verwachten als iemand naar het juiste antwoord gokt, terwijl die persoon tegelijkertijd op een test naar expliciet leren (dus bewust zijn van wat je leert) op het niveau scoort dat je zou verwachten als hij het juiste antwoord gokt. Dus om een concreet voorbeeld te geven het volgende:Klik hier om meer te lezen

Als je vrolijk bent zie je overal betekenis in

Mensen geven graag betekenis aan gebeurtenissen en situaties. Dat doen we al vanaf dat we geboren worden. Zo blijken jonge baby’s al langer te kijken naar bewegende beelden die niet kloppen volgens de natuurwetten dan naar bewegende beelden die kloppen met de natuurwetten. Het geven van betekenis gaat vaak om alledaagse dingen. Dan draait het om het gevoel dat het klopt, dat het juist is wat er gebeurt en wat we ervaren. Does this make sense? Soms gaat het geven van betekenis om levensvragen. Welke betekenis geef je aan een traumatische gebeurtenis in je leven? Wat is de betekenis van je leven?
Laura King schrijft in haar hoofdstuk Meaning, ubiquitous and effortless in het boek Meaning, Mortality and Choice, over hoe onze emoties een rol spelen in hoe we betekenis geven. Het blijkt dat als we positieve emoties hebben, we ook sneller betekenis zien wat er gebeurt. Klik hier om meer te lezen

Nuttige en aangename verenigen

nuttig en aangenaamBerichtje van een enthousiaste deelnemer aan de training progressiegericht leidinggeven:”Ik ben deze vrijdagmiddag het nuttige met het aangename aan het verenigen!”

Voorbij de vrije wil-illusie

Voorbij de vrije wil-illusie. In het boek Meaning, Mortality and Choice, the social psychology of existential concerns, is een aantal hoofdstukken gewijd aan de zelfdeterminatie theorie. Ryan, Deci, Legate en Niemec schreven een hoofdstuk getiteld ‘beyond illusions and defense: exploring the possibilities and limits of human autonomy and responsibility through self determination theory’. Ze beginnen dit hoofdstuk met een krachtige stellingname tegen een bepaalde manier van denken onder sociaal psychologen en tegen bepaalde interpretaties van experimentele sociale psychologie.

Klik hier om meer te lezen

De timing van reflecteren

De timing van reflecteren op wat je aan het leren bent kun je beter goed kiezen. Want te vroeg reflecteren staat leren juist in de weg.

Klik hier om meer te lezen

Kiezen voor progressie

kiezen voor progressieIn de zomer van het jaar 2012 introduceerden wij de nieuwe naam voor onze aanpak ‘progressiegericht werken’. Dat was op meerdere manieren een keuze voor progressie. Het heeft ook geleid tot verdere progressie. Die verdere progressie kun je bijvoorbeeld zien in het nieuwe boek van Coert Visser dat net is verschenen. Het nieuwe boek heeft de prachtige titel “Kiezen voor progressie, de psychologie van vooruitgang”. Fundamentele precisie in denken geschreven in een bijzonder toegankelijke schrijfstijl. Het boek begint met een hoofdstuk over wetenschap en met de vraag ‘Wat is waarheid?’ In deze tijd, waarin meer en meer mensen beginnen te twijfelen aan het postmoderne cultuurrelativistische idee dat er enkel perspectieven zijn en dat we geen uitspraken kunnen doen over wat betere of slechtere ideeën zijn, geeft dit hoofdstuk een cruciale denkrichting voor de betekenisvolle progressie van samenlevingen. In het vervolg van het boek brengt Coert het progressieprincipe, de groeimindset, het leveren van inspanning en deliberate practice, autonome motivatie en zelfversterkende en zelfremmende effecten van progressie in samenhang voor het voetlicht. Een boek om van te genieten en met realistisch optimisme naar jezelf en de wereld te gaan of blijven kijken!
Op welke manieren was de nieuwe term ‘progressiegericht werken’ in 2012 een keuze voor progressie? Het meest belangrijk daarin is de keuze om consequent te proberen wetenschappelijk te kunnen onderbouwen wat we deden. En, hoe graag we het destijds ook wilden, voor de oplossingsgerichte aanpak was (en is) de wetenschappelijke basis beperkt. Vaak komen de bewijzen niet verder dan casusbesprekingen, filosofische verhandelingen of subjectieve succeservaringen van coaches en therapeuten. In onze zoektocht naar de wetenschappelijke onderbouwing van wat we deden en doen, kwamen we op een enorme hoeveelheid robuuste kennis vanuit onder andere de (sociale) psychologie. En nu we meer en meer onderbouwing vonden waarom allerlei interventies (zoals bijvoorbeeld onze stuuraanpak) goed werkte, moesten we eerlijk zijn: noch de stuuraanpak, noch de onderbouwing waren gebaseerd op de oplossingsgerichte aanpak. En zo ging het voor veel interventies die we tegenkwamen, of stap voor stap zelf hadden ontwikkeld en beschreven onder de naam ‘oplossingsgericht’. Ten derde was het veranderen van de naam van onze aanpak een keuze voor progressie omdat het woord ‘progressiegericht’ inhoudelijk veel beter beschrijft wat we doen, dan het woord oplossingsgericht. Progressie gaat over betekenisvolle vooruitgang. Voor individuen, teams, organisaties, samenlevingen en de mensheid. Oplossingen zijn mogelijke middelen om progressie te bereiken, maar er zijn veel meer manieren waarop je progressie kunt boeken dan alleen met oplossingen.
De nieuwe naam heeft ook geleid tot verdere progressie. Inhoudelijk zijn we steeds meer te weten gekomen en kunnen we steeds beter interventies zo ontwerpen dat ze gefundeerd zijn in wetenschap. We hebben ook inzichten die we vroeger hadden weer moeten loslaten, omdat ze geen stand bleken te houden en er geen bewijs voor te vinden was. De progressiegerichte aanpak biedt interventies op microniveau in gespreksvoering (coaching, leidinggeven, conflicthantering), maar ook in trainingsaanpakken, in onderwijscontexten en bij systeembrede organisatieveranderingen.
Dit mooie nieuwe boek van Coert is al het vierde boek over progressiegericht werken. De andere drie kun je hier vinden: Ontwikkel je Mindset, Progressie door zelfcoaching en Progressiegericht Werken. Het vijfde boek komt er binnenkort aan en gaat over de groeimindsetmix: Hersenvitaminen, meer succes met de groeimindsetmix.