Soms is de beste beslissing: geen beslissing

Partnoy beschrijft in zijn boek Wait twee soorten beslissingen. Er zijn beslissingen die we onbewust nemen en beslissingen die we bewust nemen. Bij onbewuste beslissingen werkt onze intuïtie. Bij bewuste beslissingen werkt ons bewustzijn, onze ratio. Als we heel veel ervaring en kennis opbouwen worden onze intuïtieve beslissingen beter. We worden experts. We nemen de juiste beslissing in hele korte tijd omdat we zoveel ervaring hebben opgebouwd. Experts hoeven niet na te denken en kunnen zo snel beslissen en handelen als ze willen. Hun ervaring zal ze de beslissing tot het laatste moment doen uitstellen, zodat ze veel observatietijd hebben en hun actie kunnen voorbereiden. Als we beginnelingen zijn op een bepaald gebied, dan moeten we niet onze intuïtie gebruiken bij het nemen van een beslissing maar onze ratio, ons bewuste. Beginnelingen hebben namelijk een slechte intuïtie, omdat ze nog geen ervaring hebben en het onbewuste nog geen informatie ter beschikking heeft om de intuïtie te voeden. Dus als je beginneling bent neem dan de tijd voor je beslissing, raadpleeg experts, verdiep je in de informatie en vertrouw niet op je intuitie. Een premortem kan goed werken, zegt Partnoy. Dat wil zeggen dat je doet alsof een beslissing fout heeft uitgepakt en je gaat na wat de redenen ervan waren dat het mis ging. Waren de aannames fout? Was je bevooroordeeld? Dit kost tijd. Maar het helpt je om onder tijdsdruk de juiste beslissing te nemen. Door een premortum te doen bereid je je namelijk voor op een goede beslissing als die echt wordt gevraagd. Ben je een beginneling en heb je geen tijd om je beslissing voor te bereiden? Dan is het vaak verstandig om niets te doen.

Progressie bereiken door niets te doen

Is uitstelgedrag slecht? Veel mensen vinden het slecht van zichzelf als ze dingen voor zich uit schuiven. Uitstellen tot morgen wat je vandaag kunt doen wordt in het algemeen niet positief beoordeeld. Partnoy zet in zijn boek Wait uiteen waarom uitstelgedrag of zelfs niets doen in veel gevallen een betere optie is dan direct handelen. Zijn boek draait om twee vragen:

  1. Hoe lang moeten we wachten met handelen in een bepaalde situatie?
  2. Hoe moeten we onze tijd besteden in de tijd voorafgaand aan de handeling?

Hij pleit ervoor dat je bepaalt hoeveel tijd je maximaal hebt voor je echt moet handelen wil er niet iets helemaal fout gaan. Heb je een jaar, wacht dan tot de 364ste dag. Heb je een week, wacht dan tot de zesde dag. Heb je een uur, wacht dan tot 59ste minuut. Heb je een paar seconden, wacht dan tot de laatste milliseconde. Doe in de tussenliggende tijd niets. Dat wil zeggen, neem geen beslissingen, handel niet. Hoe besteed je je tijd wel voorafgaand aan je actie? Verzamel informatie, denk na, praat erover, lees erover. Het enige dat je niet doet is actie ondernemen.
Kortom: observeer, bereid je actie voor en handel dan pas op het laatst mogelijke moment.
Een interessant voorbeeld dat hij geeft gaat over de timing van je verontschuldiging. En dan gaat het niet over op letterlijk iemands tenen stappen, in dat geval kun je beter direct sorry zeggen. Maar in als je bijvoorbeeld figuurlijk op iemands tenen trapt, dan is het advies: stel je verontschuldiging uit. Verontschuldig je niet direct, stel het uit tot de ander ervoor open staat. Doe je het direct dan komt het vaak niet aan of voelt het voor de ontvanger als gemakkelijk en niet oprecht. Doe je het na een tijdje dan is het effectief omdat men voelt dat je erover hebt nagedacht en het echt meent. De timing van je verontschuldiging is positief gecorreleerd met tevredenheid van de ontvanger. Als de verontschuldiging later in het proces komt zijn de slachtoffers tevredener over de verontschuldiging. Dus in plaats van je direct te verontschuldigen kun je beter eerst een minuut nadenken over de beste timing van je verontschuldiging.